O czym w publikacji?
Narrację otwiera proces wdrażania wewnątrzzakonnej reformy, inspirowanej przez Generała Zakonu Braci Mniejszych, o. Bernardyna z Portu Romatino i Prowincjała bernardynów, o. Norberta Golichowskiego, realizowany w Przeworsku przez o. Salezego Ścisłowicza i jego następców, a zamykają ostatnie tygodnie przed wybuchem II Wojny Światowej. Szczegółowej analizie poddano personalną obsadę klasztoru, w skład której wchodzili wybitni i zasłużeni zakonnicy jak: o. Felicjan Fierek, o. Rufin Gąsior, o. Czesław Bogdalski, o. Rudolf Waga, bł. Anastazy Pankiewicz, o. Samuel Szewczyk czy o. Tadeusz Ukleja.
Chociaż bernardyni przeworscy nie prowadzili duszpasterstwa parafialnego i musieli zmagać się z problemami ekonomicznymi, potrafili jednak swą otwartą postawą zjednać sobie mieszkańców miasta i okolicy, którzy chętnie korzystali z bogactwa życia liturgicznego, praktykowanego w klasztornym kościele pw. św. Barbary. Rzesze wiernych gromadziły istniejące przy konwencie grupy duszpasterskie, na czele z tercjarstwem.
Fascynująca i przebogata historia jednego z najstarszych klasztorów bernardyńskich w Polsce – Konwentu w Przeworsku – doczekała się kolejnej publikacji książkowej. Spod pióra związanego z Uniwersytetem Rzeszowskim historyka Szymona Wilka wyszła licząca 414 stron monografia naukowa pt. In Servitio Pacis et Boni. Działalność duszpasterska Bernardynów w Przeworsku w latach 1884-1939.
O czym w publikacji?
Narrację otwiera proces wdrażania wewnątrzzakonnej reformy, inspirowanej przez Generała Zakonu Braci Mniejszych, o. Bernardyna z Portu Romatino i Prowincjała bernardynów, o. Norberta Golichowskiego, realizowany w Przeworsku przez o. Salezego Ścisłowicza i jego następców, a zamykają ostatnie tygodnie przed wybuchem II Wojny Światowej. Szczegółowej analizie poddano personalną obsadę klasztoru, w skład której wchodzili wybitni i zasłużeni zakonnicy jak: o. Felicjan Fierek, o. Rufin Gąsior, o. Czesław Bogdalski, o. Rudolf Waga, bł. Anastazy Pankiewicz, o. Samuel Szewczyk czy o. Tadeusz Ukleja.
Chociaż bernardyni przeworscy nie prowadzili duszpasterstwa parafialnego i musieli zmagać się z problemami ekonomicznymi, potrafili jednak swą otwartą postawą zjednać sobie mieszkańców miasta i okolicy, którzy chętnie korzystali z bogactwa życia liturgicznego, praktykowanego w klasztornym kościele pw. św. Barbary. Rzesze wiernych gromadziły istniejące przy konwencie grupy duszpasterskie, na czele z tercjarstwem.
Najważniejsze wydarzenia
Omawiane w książce 55-lecie obfitowało w szereg wydarzeń ważnych dla miejscowej wspólnoty. Przeprowadzono pod kierunkiem Zygmunta Hendla regotycyzację bryły świątyni i przearanżowano jej wnętrze, wyposażając je w nowe ołtarze dłuta mistrza Antoniego Rarogiewicza. Odnowiono kult Matki Bożej Pocieszenia i św. Antoniego z Padwy, a następnie podjęto starania o koronację cudownego obrazu Przeworskiej Madonny. Wieloaspektowe spojrzenie na działalność klasztoru przeworskiego ukazało istotną rolę, jaką pełnił on nie tylko w zakonnej Prowincji, ale także w ówczesnej Diecezji Przemyskiej.
Nie tylko tekst
O wizualną aranżację publikacji zadbał Wojciech Kapusta, redaktor techniczny, a zarazem znany przeworski fotografik. Jedność tworzy z tekstem bogaty materiał ilustracyjny obejmujący ponad 140 unikalnych fotografii przedstawiających bryłę i wnętrze świątyni, portrety zakonników pracujących w Przeworsku, archiwalia związane z działalnością bernardynów, a także prezentujących materialne dziedzictwo omawianego pięćdziesięciopięciolecia w postaci zachowanych do dziś dzieł sztuki.
Podstawę źródłową dla opracowania monografii stanowiły archiwalia przechowywane w Archiwum Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie, uzupełnione o materiały zgromadzone przez inne instytucje. Wydanie książki było możliwe dzięki współpracy Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP z Urzędem Miasta Przeworska, Starostwem Powiatowym w Przeworsku i Akcją Katolicką przy Parafii św. Barbary w Przeworsku.
Szymon Wilk
