Opatów

Fundację klasztoru zapoczątkował bp lubuski Krzysztof Fryderyk II, właściciel miasta. Dokumentem w 1467 r. oddał on Bernardynom w opiekę kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP, na przedmieściu zwanym Żmigród. Do końca XV w. bracia rozbudowali kościół i zbudowali murowany budynek klasztorny. Parafię przeniesiono do kolegiaty św. Marcina. Klasztor otrzymał charakter obronny. Okazało się to bardzo przydatne w 1502 r., kiedy Tatarzy przekroczyli Wisłę, a niektóre ich watahy dotarły aż do Piotrkowa Trybunalskiego. Ich ofiarą padł również Opatów; bracia jednak przez 4 dni skutecznie bronili się przed atakami nieprzyjaciela. Odznaczył się przy tym br. Jan, który z łuku ustrzelił tatarskiego wodza.

Klient ul. Klasztorna 3 Usługi 27-500 Opatów Umiejętność 15 868 23 10 Rok sandomierska Link http://opatow.bernardyni.pl/

Kościół i klasztor pw. Wniebowzięcia NMP

W I poł. XVII w. kościół został gruntownie przebudowany. Zatracił się wtedy jego pierwotny, gotycki charakter. Zbudowano m.in. dwie kaplice boczne. Zostały one rozebrane w czasie kolejnej przebudowy w II poł. XVIII w. Wówczas też wykonano rokokową, iluzjonistyczną polichromię na ścianach i sklepieniu.

Znajdujący się w prezbiterium obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem od dawna cieszył się wielkim kultem wiernych. Choć kościół nie był ogłoszony sanktuarium, kult maryjny ściąga tu rzesze wiernych z okolicy.
Za sympatię i pomoc powstańcom, oraz organizowanie patriotycznych nabożeństw w okresie powstania styczniowego opatowski klasztor został skasowany w 1864 r. Kościołem zaopiekowali się księża diecezjalni. Bernardyni wrócili do Opatowa dopiero w 1939 r., na kilka miesięcy przed wojną. Kościół, a zwłaszcza budynek klasztorny znajdowały się w opłakanym stanie. Najbardziej zniszczoną część południową zdecydowano się wyburzyć.

Parafia została erygowana w 1989 r. Liczy sobie ok. 2500 osób. Bracia oprócz nabożeństw w kościele parafialnym prowadzą duszpasterstwo w szpitalu powiatowym oraz w kaplicach w Wąworkowie i Zochcinie.